Big Star: Nothing can hurt me.

  • Zuzendaria: Drew DeNicola.
  • Herrialdea: USA.
  • Iraupena: 100 min.
  • Urtea: 2012
  • Jatorrizko hizkuntza: Ingelesa. J.B.A
  • Protagonistak: Big Star.
  • Gidoilaria(k): Javier Paniagua, José San Cristobal.
  • Editorea(k): Christopher Branca.
  • Produktoreak: Danille McCarthy, Olivia Mori.
  • Musika gainbegiralea: John Fry.
Sinopsia

BIG STAR: NOTHING CAN HURT ME (BIG STAR: EZERK EZIN DIT MINIK EGIN) Big Star Menfiseko talde ospetsuari buruzko film luze dokumental bat da. Nahiz eta publiko handian arrakastarik ez izan, kritikak Big Star taldearen hiru albumak rock musikako funtsezko lantzat hartu zituen. Musika alternatiboaren aitzindariak izan direnez, Big Star taldea hainbat artistarentzako inspirazioa izan da, hala nola REM, The Replacements, Belle & Sebastian, Elliot Smith eta Flaming Lips taldeentzat. Inoiz ikusi gabeko sekuentziak eta argazkiak ditu, baita elkarrizketa sakonak eta musika ordain gogoangarri bat ere inspiratu zituzten taldeekin; BIG STAR: NOTHING CAN HURT ME salbazio artistikoari eta musikalari buruzko istorio bat da. Kritikak gutxietsi bazuen ere, jarraitzaile leialek maite zuten, eta Big Star rockaren historiako talderik onenetakoa dela estimatzen da.  Beren garaian ez zuten arrakasta handirik lortu; gaur egun, “In the Street” abestiagatik ezagutzen dira oraindik ere, Fox kateko “That 70s Show” telesailaren sintoniagatik, hain justu. Ospetsuak ez izatearen fama eduki arren, Big Star taldearen eragina hainbat artistatan antzeman daiteke, honako hauetan, besteak beste: REM, The Replacements, Wilco, Beck, Jeff Buckley eta Elliot Smith. BIG STAR: NOTHING CAN HURT ME film luzeak talde mitiko honen jatorria eta historia errepasatzen ditu. Hasteko, hirurogeiko hamarkadaren amaieran, hamasei urterekin Alex Chilton kantaria izarra bihurtu zela kontatzen da, The Box Tops eta “The Letter” abestiarekin. Chiltonen eta Menfiseko Chris Bell abeslari, gitarra-jotzaile eta konpositorearen arteko bat-bateko bilera gogoratzen da, baita taldearen hiru disko nagusien grabaketa apoteosikoa ere: #1 Record, Radio City eta Third/Sister Lovers (Ardent Records). Azkenik, diskoen salmenta baxuengatik taldearen banaketa, arazo pertsonalak eta 1978an Chris Bellen zorigaiztoko heriotza kontatzen dira. Film luze hau talentu bikaineko musikariek osatutako talde baten erretratu paregabea da; hain zuzen, taldeak argitaratu zituen hiru diskoak pop musikaren maisulantzat hartzen dira gaur egun (Rolling Stone aldizkariko garai guztietako 500 album onenen zerrendan daude). Taldea musikan arrakasta izaten ahalegindu zen, baina garai hartan musikaren industriaren jabe ziren diskoetxe eta irrati nagusien presioen biktima izan zen. BIG STAR: NOTHING CAN HURT ME 70eko hamarkadako pop musikan handitzen ari zen korporatizazioari buruzko erakuspenez betetako istorioa da, diskoetxe independenteak, Menfiseko STAX (Ardenten banatzailea) kasu, enpresa handiek berenganatzen edo baztertzen baitzituzten. Musika ikuspegiagatik eta estiloagatik irratian jartzeko modukotzat hartzen ez ziren artistak bakartu egiten ziren, horietako asko besteak beste New Yorkeko CBGB klubetik eta Amerika osoko unibertsitate fakultatetatik zetozen musikan etorkizun oparoa izango zutenen leinu berri batek aurkitu zituen arte. Punk rock terminoaren baitan, 70eko hamarkadaren amaieran, musika industriako enpresen kontrola murrizteko eta munduari rock and rolla zertan zetzan gogorarazteko borrokan aritu zen mugimendua. Mugimendu horretako buruek (REM, The dB’s eta The Replacements taldeak, esaterako) eta hainbat aldizkaritan, Rolling Stone, Creem eta Musician Magazine aldizkarietan esaterako, frustratutako kritikari askoren grinak lortu dute Big Star musika agertokira itzultzea. Halaber, haiei zor zaie “musika alternatiboa” hitza, arrakasta komertzialetatik aldendutako eta bizitasunez betetako musika genero bati buruz eta rock and rolla sortzearen funtsari buruz hitz egiteko.

.